هدیه‌ی روز دختری که از قاب تلویزیون بیرون آمد

از بچگی عاشق مدرسه و درس و کتاب بودم و همیشه هم دنبال نمره بیست و شاگرد اولی بودم. بزرگتر هم که شدم یک دل نه صد دل عاشق فیزیک شدم و هوای دانشمند فیزیک شدن زده بود به سرم...

به توران میرهادی رسیدم؛ کسی که زمانی مدرسه‌ای نو پایه‌گذاری کرد. میرهادی را مادر ادبیات کودک و نوجوان در ایران می‌نامند...

بعد از اینکه یهویی اون پول قلمبه به دستم رسید، تصمیم گرفتم دستی به سر و وضع زندگی بکشم. این شد که سر از «خسته‌سرا» درآوردم...

خانم دستفروش روی صندلی بنفش خط متروی بسیج نشسته، همانطور که وسایلش را جمع‌وجور می‌کند، هر چه از دهانش درمی‌آید به آقای مسئول «نمی‌دانم چه» که روبه‌رویش ایستاده‌، می‌گوید. به ابتدای مشاجره‌شان نرسیده بودم ولی حدس می‌زنم برای طرح جدیدی است که می‌خواهند دستفروش‌ها دیگر در خود واگن‌ها، کالاهای‌شان را نفروشند. خانم دستفروش وسایل‌ش را […]

هوالکریم دهخدا مسافر را مقابل مقیم قرار می‌دهد و مقیم را به باشنده، ساکن و ثابت معنی می‌کند. نه آنکه بخواهم در مذمت و نکوهش مقیم بنویسم. نه. به قول هاتف اصفهانی: شهر به شهر و کو به کو در طلبت شتافتم به گمانم هاتف از سفر گفته. اما منظورش از «طلبت» چیست؟ این «تو» […]